എക്കോ - മനുഷ്യന്റെ ചങ്ങലയുടേയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും കഥ

ദിൻജിത്ത് അയ്യത്താൻ സംവിധാനം ചെയ്ത 'എക്കോ' എന്ന മലയാള സിനിമ, അതിന്റെ ഭാവനാപരമായ ദൃശ്യരൂപകല്പനയിലൂടെ കഥാപാത്രാവിഷ്കാരത്തിൽ വ്യത്യസ്തമായ ഒരു സ്ഥാനം കൈവരിക്കുന്നു. മഴയും മഞ്ഞും കൊണ്ട് പടർന്നുപിടിച്ച മലനിരകളും കാടുകളും തന്നെയാണ് ഈ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങൾ എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു അന്തരീക്ഷം ആദ്യ നിമിഷം മുതൽക്കേ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു. മനുഷ്യൻ, മൃഗം, പ്രകൃതി എന്നിവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിത്രത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ചോദ്യങ്ങൾ—സ്വാതന്ത്ര്യം, സമാധാനം, വളർത്തൽ എന്നതിന്റെ അർത്ഥം, മനുഷ്യസ്വാർത്ഥതകൾക്ക് പ്രകൃതി നൽകുന്ന പ്രതിഫലനം എന്നിവ—കഥയുടെ ഓരോ പാളിയിലും പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു. കുര്യച്ചനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ് കഥ സങ്കീർണ്ണമാകുന്നത്. അവൻ മാത്രം പറയുന്ന ജീവിതസത്യമല്ല, അവനെ സമീപിക്കുന്ന ഓരോ കഥാപാത്രത്തിന്റെയും ഉള്ളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന വൈരുദ്ധ്യങ്ങളാണ് സിനിമയുടെ ഏറ്റവും വലിയ രഹസ്യം. ആരാണ് ശരി? ആരാണ് വേട്ടക്കാരൻ? ആരാണ് ഇര? എന്നീ ലളിതമായി തോന്നുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ ക്രമേണ ആഴമേറിയ അർത്ഥങ്ങളിലേക്ക് വികസിക്കുന്നു. തിരക്കഥാകൃത്ത് ബാഹുൽ രമേഷ് കഥയെ ഒരു ചെറുകഥയുടെ താളത്തിൽ നയിക്കുന്നു. തുടക്കം ചിലർക്ക് മന്ദഗതിയായി തോന്നിയേക്കാം, പക്ഷേ പ്രേക്ഷകനെ പിടിച്ചിരുത്തുന്ന ഒരു രഹസ്യഭാവവും അനിശ്ചിതത്വവും തുടർച്ചയായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു. ഓരോ രംഗവും മുമ്പത്തെ അനുഭവങ്ങൾ വീണ്ടും വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലാണ് അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. സിനിമയുടെ സാങ്കേതിക വിഭാഗങ്ങൾ എല്ലാം ചേർന്നാണ് ഈ അനുഭവം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നത്. മലകളും കാടുകളും നിലവിളിക്കുന്ന മൃഗശബ്ദങ്ങളും ഭ്രമാത്മകമായ പ്രകാശവും ചേർന്ന് ദൃശ്യങ്ങളിലൂടെ ഒരു വിചിത്രലോകം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു. എഡിറ്റർ സൂരജ് ഇ.എസ്. കഥയുടെ ഭാവതാളം സൂക്ഷ്മമായി പിടിച്ചുനിർത്തുന്നു. സംഗീതസംവിധായകൻ മുജീബ് മജീദ് തിരക്കഥയിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന നിഗൂഢതയെ ശബ്ദരൂപത്തിൽ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. ദൃശ്യങ്ങളും സംഗീതവും ചേർന്നുള്ള ഒരു സംവേദനമാണ് 'എക്കോ'. അഭിനയത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ, സന്ദീപ് പ്രദീപ് അവതരിപ്പിക്കുന്ന പ്രധാന കഥാപാത്രത്തിന്റെ പ്രകടനം ശാന്തവും മുറിഞ്ഞതുമായി, ഒരു മനുഷ്യന്റെ ഉള്ളിലെ പാഠങ്ങൾ സൂക്ഷ്മമായി വെളിവാക്കുന്നു. ബിയാന മോമിൻ അവതരിപ്പിക്കുന്ന കഥാപാത്രം ജീവിതത്തിലെ സങ്കീർണ്ണതകളും പീഡനങ്ങളും വ്യക്തമായി പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. നരേൻ, അശോകൻ, ബിനു പപ്പു തുടങ്ങിയവരുടെ സാന്നിധ്യം കഥയുടെ ആത്മാവിന് ഭാരം നൽകുന്നു. ചിത്രം ഉയർത്തുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ വളരെ വലുതാണ്. നായയെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അതിനെ ചങ്ങലയിൽ പൂട്ടുമ്പോൾ, അത് സംരക്ഷണമാണോ തടവാണോ? മനുഷ്യനും മൃഗങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം എപ്പോഴാണ് യഥാർത്ഥമാകുന്നത്? എന്നീ ചോദ്യങ്ങളോട് സിനിമ നേരിട്ട് മുഖം കാട്ടുന്നു. ചില പ്രേക്ഷകർക്ക് കഥയുടെ അവസാനം കുറച്ച് തൃപ്തികരമല്ലെന്ന് തോന്നിയേക്കാം; പക്ഷേ, അത് സിനിമ ലക്ഷ്യമിടുന്ന 'തുറന്ന വായന'ക്ക് വഴിയൊരുക്കുന്നുവെന്നതും ശരിയാണ്. കഥാഗതി ചിലപ്പോൾ മന്ദമായിരിക്കും, എന്നാൽ ഇതൊരു 'വേഗ' ത്രില്ലർ അല്ല എന്ന ബോധം സിനിമയോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. 'എക്കോ' ഒരിക്കൽ കണ്ട് വിട്ടുപോകുന്ന സിനിമയല്ല. മനസ്സിൽ നിന്ന് പറന്നുപോകാത്ത ഒരു ദൃശ്യാനുഭവവും ദാർശനികതയുടെ ഒരു സ്പർശനവുമാണ് ഇത്. കഥ പറയുന്ന ഓരോ ശബ്ദവും, പ്രകൃതിയുടെ ഓരോ നിശ്വാസവും, കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഓരോ നിമിഷവും ഒടുവിൽ നിങ്ങളോട് ചോദിക്കുന്ന ഒരേയൊരു ചോദ്യത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്നു: "നാം ജീവിക്കുന്ന ഈ ലോകത്തെ കുറിച്ച് നാം ശരിയായി കേൾക്കുന്നുണ്ടോ?" വ്യത്യസ്തവും ചിന്താപ്രചോദനമുള്ളതും ദൃശ്യഭംഗി നിറഞ്ഞതുമായ ഒരു സിനിമാനുഭവം ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്ക് 'എക്കോ' ഉറപ്പായും കാണേണ്ട ഒരു ചിത്രമാണ്.

FILM